Oddawanie organów po śmierci - znikając możemy pomóc

Dzisiaj chciałabym poruszyć sprawę oddawania organów po śmierci. Wiem, że jest wiele osób za i przeciw. Powiedzcie, czy zastanawialiście się kiedyś nad oddaniem komuś kawałka siebie, który Wam już i tak nie będzie potrzebny, a komuś może podarować drugie życie ?

Jakiś czas temu było głośno o mężczyźnie, któremu maszyna do rozdrabniania kamieni oderwała wielki kawał twarzy i zmiażdżyła kości czaszki, żuchwę oraz naczynia krwionośne. Lekarze przeszczepili mu twarz od innego, który miał wypadek. Decyzję podjęła jego matka. W telewizji był też o tym reportaż. Dziennikarz przeprowadził wywiad ze starsza panią - matką, która zgodziła się na oddanie organów swojego zmarłego syna do przeszczepu, oraz sąsiadami. Gdy to oglądałam to było mi żal tej kobiety, bo nie tylko straciła syna, ale musiała także podjąć ważną decyzję. Podjęła ją i dzięki niej uratowała kilka osób. Najbardziej zdziwiło mnie podejście niektórych sąsiadów, którzy potępili jej decyzję. Nie sądziłam, że ludzie będą potępiać kobietę, która uratowała nie jedno życie, a kilka. Szperając po internecie znalazłam artykuł, w którym ta kobieta wypowiedziała się na ten temat. Przytoczę fragment "Ludzie różne rzeczy mówią, ale przecież trzeba pomagać, szczególnie w świecie gdzie każdy patrzy tylko na swoje sprawy, na własny czubek nosa."

Dużo słyszy się o tym, że warto pomagać, ale jak przychodzi co do czego, to pojawia się strach przed podjęciem decyzji. A co jeśli to, a co ludzie powiedzą, a czemu ja ... Takich pytań może być jeszcze więcej, może więc trzeba podjąć decyzje zgodnie z własnym sumieniem i sercem, a nie słowami innych ? Sama zaczęłam zastanawiać się, czy po swojej śmierci oddać organy. Jako, że mam całkowicie inne podejście do wiary to może mi jest łatwiej. Wiem, że są osoby, które nie chcą nawet słyszeć o tym, żeby w taki sposób pomóc po śmierci - chcą być pochowane i zbawione w niebie. Sądzicie, że Bóg Was potępi i ześle do piekła za to, że uratowaliście komuś życie? Pomagać nie musimy po śmierci - żyjąc możemy oddać krew czy zostać dawcą szpiku. 

Jaki jest mój stosunek do tego tematu ? Obecnie mam skończone 18 lat, za ponad 2 miesiące skończę 19. Pamiętam jak kiedyś będąc w hospicjum i widząc tych wszystkich ludzi, uświadomiłam sobie, że życie to jest coś najpiękniejszego. Nie ma piękniejszego prezentu niż życie, prawda ? Widząc tych ludzi i te biedne dzieci obiecałam sobie, że gdy tylko skończę 18 lat oddam krew i zostanę dawcą szpiku. Niestety moja choroba zdyskwalifikowała mnie i nie mogę w ten sposób pomóc. Moje ciało to coś dzięki czemu dzisiaj mogę żyć, więc czy po mojej śmierci będzie mi ono potrzebne ? Na pewno nie. Jak to mówią "nikt nie zna daty ani godziny". Sama myśl o tym, że mogę podarować komuś coś co jest w życiu najpiękniejsze sprawia, że mam uśmiech na ustach. Wiem na pewno, że gdy będę odchodzić z tego świata chce pomóc komuś, dlatego ja na pewno zgodzę się na oddanie narządów. 

Życie mamy tylko jedno, czasem przez chorobę, wypadek czy głupotę możemy wisieć na krawędzi życia i śmierci. Będąc w takiej sytuacji każdy by chciał, żeby pojawiła się osoba, która podałaby nam rękę i przeciągnęła na stronę życia.

Jak to jest z Wami ? Jakie macie zdanie na ten temat ?

Bardzo dużo informacji możecie przeczytać TU.

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Udostępnij w Google +

Veronika (veronique228)

Nazywam się Weronika i prowadze tego bloga. Znajdziecie tu dużo postów urodowych, lifestylowych jak i wykonane przeze mnie DIY. Mam nadzieję, że miło spędzicie tu czas :) Więcej o mojej osobie w zakładce "O mnie".